Rechter zorgt voor motivatie
Afgelopen week mocht ik tolken voor de politierechter in Rotterdam. Het is een grote organisatie. Toch heb je er vaak goed contact met het tolkenbureau en de mensen die op de rechtbank werken. Het gaat er heel relaxed en gemoedelijk aan toe. Ze werken heel efficiënt. Ze slagen er toch in om een bepaalde rust in het hectische gebeuren van de rechtbank te brengen. Je begrijpt het al, ik werk er graag. Een gesprek met de rechter kreeg een onverwachte wending. Een gewoon gesprek kan soms voor nieuwe motivatie zorgen.
In gesprek met de rechter
De verdachte die ik zou bijstaan bij de politierechter werd verdacht van een poging tot diefstal en of vernieling. Er was vijfentwintig minuten uitgetrokken voor deze zaak. Helaas is de verdachte niet verschenen. De bode vroeg of hij mijn werkbriefje naar binnen moest brengen of dat ik dat zelf wilde doen in de rechtszaal.
Als je dan toch om half zeven opgestaan bent om daar te kunnen tolken, dan wil je toch in ieder geval de rechtszaal van binnen gezien hebben, dat is dan wat ik denk.
Meneer Roest
Eenmaal binnen zei de rechter: “Wat goed dat u gekomen bent meneer Roest, maar helaas is de verdachte niet komen opdagen.” Ik heb het misverstand maar even opgehelderd: collega mevrouw Roest was verhinderd. Daarom moest ze het met meneer Nieuwland doen. Dat brak het ijs, ze vroeg of ik het niet vervelend vond om helemaal uit Amersfoort daarheen te komen om dan vast te stellen dat er niet getolkt hoefde te worden.Ik zei monter dat het inderdaad 90 kilometer was, maar dat ik genoten had van het witte landschap langs het spoor en dat de rit op de ov-fiets ook geen straf was in de zon. “Oh ja, en dan over de Erasmusbrug.” zei ze. Ik beaamde het en vertelde over het grote cruiseschip dat direct voor de brug aangemeerd was. Ze had haar ook gezien en vroeg zich af hoe zo’n schip weg zou varen, meteen keren of eerst achteruit varen en dan keren. Ik beloofde haar dat ik mijn broer zou vragen, die was tenslotte stuurman op de grote vaart geweest. En met de belofte dat ik het antwoord de volgende keer zou vertellen ging ik weer vrolijk naar mijn fiets.